‘’Boos, woest zijn… dat is dom… iets wat mensen met een tekort aan zelfbewustzijn doen. Iets primitiefs. Niets voor mij: ik heb mijn emoties in check; onderdrukken die hap. De eer aan jezelf houden. Ik knijp thuis in een ongezien hoekje van de keuken wel een kiwi fijn om me af te reageren.’’ Hmmmz… bij deze een kleine ode aan de emotie van agressie, en waarom het misschien wel de meest onderschatte emotie in onze cultuur is.
Constante verandering
Volgens mij kent het leven slechts één zekerheid: dat alles in het leven constant verandert. Wij mensen worden daarentegen rustig van de gedachte dat altijd alles hetzelfde zal blijven. Dat we constant kunnen bouwen aan zekerheden, zonder dat de wereld om ons heen, de spelregels ooit veranderen. Maar helaas… zoals we allebei weten heeft het leven altijd een hoop grapjes in petto: de enige constante in het leven, is verandering. Nou, dat gegeven is voor onze mensenaard dus -zeg maar- best dikke balen… iets om op zich al boos van te worden. En da’s best goed…
Constructief & destructief
Goed, we zijn nu dus een beetje nijdig. De dingen lopen weer eens anders dan we wilden. Wat doen we nu met deze emotie? Onderdrukken we hem (zoals wij westerlingen dat chique vinden). Of zetten we het in?
Ik vergelijk woede en agressie onderdrukken altijd met het onder water willen houden van een strandbal. Dat kan je lang volhouden, maar het kost heel veel kracht. Op een gegeven moment krijg je lamme armen, en schiet die gekke bal alsnog met heel veel kracht omhoog; ongecontroleerd en onverwacht.
En dat laatste, daar zit ‘m de crux: hoe gecontroleerd is je agressie? Ben je je er bewust van dat je boos bent? Want dat is stap één. Je bewust zijn van je emotie, neemt het gevoel niet weg, maar maakt het wel mogelijk om te beslissen wat je er mee wilt (kiwi’s blijven pletten, of iets fundamenteel veranderen in je leven?).
Superfuel
De momenten in mijn leven waarop ik de grootste stappen en sprongen heb gemaakt in mijn leven, kwamen altijd tot stand dankzij grootse boosheid en agressie. Meestal omdat ik teleurgesteld was; toen ik op mezelf ging wonen toen ik 17 was omdat mijn ouders gingen scheiden. Mijn huidige baan als coordinator in het kunstonderwijs, omdat ik een horeca bijbaan had met een baas die me niet waardeerde…
Een mens kan veel dragen, zeker als je leven ‘’een beetje shit is, maar op zich nog wel dragelijk’’. Je kunt zo een heel eind voortmodderen op basis van wilskracht. Maar wilskracht is altijd eindig: net als het onder water willen houden van die strandval. Woede is daarentegen als een superfuel die je in staat stel om los te breken van je ‘’net-een-beetje-shit-leven’’, om je angst te overwinnen, en de sprong in het diepe te wagen om eindelijk dat te doen en te durven waarvan je allang wist dat het er aan zat te komen. Laat die adrenaline maar door je lijf stromen, het maakt je tot een supermens die opeens meer kan dan je dacht!
‘’There are many people out there who will tell you that you can't. What you've got to do is turn around and say ''Watch me'’_ Jack White
Do’s and dont’s
Het stomste wat je kunt doen als je woest bent, is te beslissen dat je ook zielig bent. Dat de hele wereld jou iets aan doet, en dat alles behalve jijzelf zou moeten veranderen. Sorry…helpt niet. Gaat niet gebeuren.
Wat ook niet echt helpt, is je hele interieur kort en klein slaan, al je vrienden te dissen en gedag zeggen, en alles wat je voorheen deed allemaal plots te laten vallen. Nope, niet heel handig…
Wat je vooral wél moet doen als je woest bent, is een pen en papier pakken. Op je krentje gaan zitten, je oogjes dicht doen en bedenken en opschrijven wat het nu is wat je kunt missen als kiespijn in je leven en hoe je op een doordachte manier kunt zorgen dat je er van af komt. Op die manier schiet je je superfuel de juiste kant op: in plaats van overal random brandjes stichten, kan je jezelf zo als een raket lanceren: gefocussed, gericht.
Waar je je op focussed wordt groter. Zorg dus dat je je richt op de dingen die je wél wilt, in plaats van op de dingen die je niet wilt.
Misschien heb je ene klotebaan waar je van af wilt. Oké, helder. Bedenk dan hoe je dat kunt doen op zo’n manier dat je er zelf uiteindelijk het meeste profijt van hebt. Misschien helpt het om er een andere baan naast te nemen, zodat je langzaam maar zeker meer bij de één en minder bij de ander kunt gaan werken. Laat je woestheid je de energie geven om nét dat stapje meer te doen. In mijn geval ooit: krantenwijkjes in de regen lopen (‘’Fuck it! Ik ben woest! Deze vrouw heeft een missie, laat mensen maar kijken. Ik huur dadelijk een beter huis met alle kleine beetjes die ik nu extra kan sparen’’… en zo geschiedde). Wees woest & heb een plan.
Je kunt het
Liefs, Jesje ;)
Hi daar! Ik ben Jessica, een oer-Rotterdamse kunstenaar die onderzoekt hoe je van je leven een duurzaam LevensKunstwerk kunt maken
